Blog post 1

Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Confecta res esset. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Duo Reges: constructio interrete. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas. Conferam tecum, quam cuique verso rem subicias; Nihilne est in his rebus, quod dignum libero aut indignum esse ducamus? Non enim solum Torquatus dixit quid sentiret, sed etiam cur.

Sed fac ista esse non inportuna; Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nemo igitur esse beatus potest. Experiamur igitur, inquit, etsi habet haec Stoicorum ratio difficilius quiddam et obscurius. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. An tu me de L.

Apud ceteros autem philosophos, qui quaesivit aliquid, tacet; Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Hoc est non dividere, sed frangere. Atqui pugnantibus et contrariis studiis consiliisque semper utens nihil quieti videre, nihil tranquilli potest. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Cur id non ita fit? Nam memini etiam quae nolo, oblivisci non possum quae volo. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri.

Quid, quod res alia tota est? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Quid ergo hoc loco intellegit honestum? Non semper, inquam; Si longus, levis; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Mihi enim satis est, ipsis non satis. Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur.

Quid me istud rogas? Hoc non est positum in nostra actione. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Sumenda potius quam expetenda. Igitur neque stultorum quisquam beatus neque sapientium non beatus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Proclivi currit oratio.

Quae cum dixisset, finem ille. Sed haec in pueris; Comprehensum, quod cognitum non habet? Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Magna laus. Hic ego: Pomponius quidem, inquam, noster iocari videtur, et fortasse suo iure. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Si longus, levis dictata sunt.

Non risu potius quam oratione eiciendum? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt; Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Haec dicuntur fortasse ieiunius; An vero, inquit, quisquam potest probare, quod perceptfum, quod. In his igitur partibus duabus nihil erat, quod Zeno commutare gestiret. Quae cum essent dicta, discessimus. Pauca mutat vel plura sane; Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Dolere malum est: in crucem qui agitur, beatus esse non potest. Quo tandem modo? Vide, quaeso, rectumne sit. Sed fortuna fortis; Dic in quovis conventu te omnia facere, ne doleas. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis. Quis hoc dicit? Tanta vis admonitionis inest in locis;

Quod vestri non item. Ita multa dicunt, quae vix intellegam. Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Nunc haec primum fortasse audientis servire debemus. Sint ista Graecorum; Illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. Si mala non sunt, iacet omnis ratio Peripateticorum.

Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Quod equidem non reprehendo; Commoda autem et incommoda in eo genere sunt, quae praeposita et reiecta diximus; Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. At, si voluptas esset bonum, desideraret. Tubulo putas dicere? Quis negat? Ex quo, id quod omnes expetunt, beate vivendi ratio inveniri et comparari potest. Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum.

Immo alio genere; Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Duarum enim vitarum nobis erunt instituta capienda. Quod si ita se habeat, non possit beatam praestare vitam sapientia. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Modo etiam paulum ad dexteram de via declinavi, ut ad Pericli sepulcrum accederem. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere?

Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet; Quid est igitur, inquit, quod requiras? Illum mallem levares, quo optimum atque humanissimum virum, Cn. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quare attende, quaeso. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.

Equidem e Cn. Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate. Recte, inquit, intellegis. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.

At hoc in eo M. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Unum est sine dolore esse, alterum cum voluptate. Indicant pueri, in quibus ut in speculis natura cernitur. Illa tamen simplicia, vestra versuta.

Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.

Sed haec nihil sane ad rem; An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Immo videri fortasse. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit.

Sed tamen enitar et, si minus multa mihi occurrent, non fugiam ista popularia. Alterum significari idem, ut si diceretur, officia media omnia aut pleraque servantem vivere. Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Restinguet citius, si ardentem acceperit.